-
1 podjudzić się
-
2 podjudzić\ się
сов. подстрекнуть (науськать) друг друга+podburzyć się, podżegnąć się, podszczuć się
-
3 podjudzać
impf ⇒ podjudzić* * *-dzam, -dzasz, -dzić; perf; vt* * *ipf.podjudzić pf. instigate, incite.ipf.podjudzić się pf. instigate each other l. one another.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > podjudzać
-
4 podju|dzić
pf — podju|dzać impf Ⅰ vt to instigate (do czegoś/do zrobienia czegoś to sth/to do sth)- podjudzać do buntu to instigate a. foment a revolt- podjudzać kogoś do kradzieży/bójki to put sb up to stealing/fighting- podjudzać kogoś przeciwko komuś to set sb against sb- podjudzali go przeciw własnemu ojcu they set him against his own fatherⅡ podjudzić się — podjudzać się to egg each other onThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > podju|dzić
-
5 ju|dzić
impf vt pejor. to egg on- judzić kogoś do czegoś to put sb up to sth- judziła go, żeby postawił się szefowi she urged him to stand up to his boss- synowa judziła męża przeciwko swojej teściowej the daughter-in-law tried to drive a wedge between her husband and her mother-in-law ⇒ podjudzićThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ju|dzić
См. также в других словарях:
podjudzić — dk VIa, podjudzićdzę, podjudzićdzisz, podjudzićjudź, podjudzićdził, podjudzićdzony podjudzać ndk I, podjudzićam, podjudzićasz, podjudzićają, podjudzićaj, podjudzićał, podjudzićany «namówić do złych czynów, wzbudzić w kimś gniew, złość; podburzyć» … Słownik języka polskiego
zbuntować — dk IV, zbuntowaćtuję, zbuntowaćtujesz, zbuntowaćtuj, zbuntowaćował, zbuntowaćowany «namówić do buntu, zachęcić do oporu, sprzeciwu; podburzyć, podjudzić kogoś» Zbuntować żołnierzy przeciw oficerom. Zbuntowane plemiona. zbuntować się «podnieść… … Słownik języka polskiego
podburzyć — dk VIb, podburzyćrzę, podburzyćrzysz, podburzyćburz, podburzyćrzył, podburzyćrzony podburzać ndk I, podburzyćam podburzyćasz, podburzyćają, podburzyćaj, podburzyćał, podburzyćany «namówić do buntu, oporu, sprzeciwu; podbuntować, podjudzić»… … Słownik języka polskiego
nabuntować — dk IV, nabuntowaćtuję, nabuntowaćtujesz, nabuntowaćtuj, nabuntowaćował, nabuntowaćowany «namówić kogoś do buntu, sprzeciwu; podburzyć, podjudzić» Musiał go ktoś nabuntować, że się tak upiera … Słownik języka polskiego
napuścić — dk VIa, napuścićpuszczę, napuścićpuścisz, napuścićpuść, napuścićpuścił, napuścićpuszczony napuszczać ndk I, napuścićam, napuścićasz, napuścićają, napuścićaj, napuścićał, napuścićany 1. «umożliwić czemuś przedostanie się, przenikanie do czegoś;… … Słownik języka polskiego
podszczuć — dk Xa, podszczućszczuję, podszczućszczujesz, podszczućszczuj, podszczućszczuł, podszczućszczuty podszczuwać ndk I, podszczućam, podszczućasz, podszczućają, podszczućaj, podszczućał, podszczućany «zachęcić, podjudzić (psa) do rzucenia się na… … Słownik języka polskiego
poszczuć — dk Xa, poszczućszczuję, poszczućszczujesz, poszczućszczuj, poszczućszczuł, poszczućszczuty «podjudzić psa, żeby pogonił kogoś, rzucił się na kogoś; szczując psem, postraszyć kogoś, sprawić, że ktoś, coś zacznie uciekać» Poszczuć kogoś psem, psami … Słownik języka polskiego
